Қазақстан экономикасы неге осал?

Белгілі қоғам қайраткері, экономист, Болатхан Тайжан атындағы Қордың президенті Мұхтар Тайжанның ойынша Қазақстан теңгенің девальвациясына бару керек. Бұл мәселені неғұрлым соза берсек, соғұрлым көптеген шығындарға ұшыраймыз. Алайда девальвацияны өркениетті қоғам ретінде халыққа алдын ала түсіндіріп, дайындап барып жүргізген жөн.  Оның бағалауынша әлеуеті зор бола тұра, Қазақ мемлекеті әлі күнге шейін зор мүмкіндіктерін тиісті дәрежеде пайдалана алмай отыр. Бұның басты себебі мемлекеттік басқару жүйесінің төмен сапасында. Атап айтқанда мәселе көпшілік даму бағдарламаларының аяқсыз қалуында, лауазым иелерінің жауапсыздығында, әділ бәсекелестіктің тапшылығында  жатыр. Үлкен қалетіліктің бірі – бұл отандық бизнестің шын мәнісінде тәуелсіз еместігінде және“Самрұқ –Қазына” сияқты қажеті шамалы бюрократиялық орталарға бағынышты болуында. Тиісінше жақында ғана қабылданған “100 нақты қадам” жоспарының іске асуы күмән туғызады. Әрине, жағдайдың осылайша жалғасуы Қазақстанға кері әсерін тигізуде. Ал енді әлемдік нарықта мұнай бағасының төмендеуі, Қазақстанның халықаралық санкциялар құрсауында отырған Ресейге деген тәуелділігінің артуы, Қытайдың қаржы көздеріне байланып қалуы сияқты үрдістер бұндай тәуекелдерді ушықтыртыны сөзсіз. Оларды еңсеру үшін Қазақстан мейлінше қырағы да сарабдал саясат ұстануы қажет және ең алдымен өз күшіне сенуі тиіс.  

“Ахиллесова пята” экономики Казахстана

 Известный общественный деятель, президент Фонда им. Болатхана Тайжана, экономист Мухтар Тайжан убежден, что Казахстан должен пойти на девальвацию национальной валюты тенге. И чем раньше, тем лучше.  Однако проводить девальвацию необходимо цивилизованно, предварительно разъяснив эту меру обществу, подготовив людей. По его мнению, Казахстан, обладая громадным потенциалом, все еще не в состоянии воспользоваться своими преимуществами. Среди причин можно отметить низкое качество государственного менеджмента, неисполнение большинства программ развития, отсуствие справедливой конкуренции. Большая проблема заключается в уязвимости отечественного бизнеса от всевозможных бюрократических структур, наподобие фонда “Самрук-Казына”, полезность которого вызывает большие сомнения. При продолжении подобной практики нет никаких гарантий, что новый план действий «100 конкретных шагов» не постигнет печальную участь предшественников. Вместе с тем ситуацию усугубляют такие факторы, как снижение мировых цен на нефть, зависимость Казахстана от России, которая находится под прессом международных санкций, от Китая, в особенности в части кредитов. Чтобы противостоять этим вызовам Казахстану следует быть крайне осторожным, прагматичным, и рассчитывать прежде всего на собственные силы.         

• 77
• 71